In de praktijk zit een jong tienermeisje met haar moeder. Ze vertelt over een angstige ervaring van een aantal nachten geleden. In haar slaapkamer voelde ze ineens een vreemde energie om zich heen en alsof iets tegen haar wang tikte. Behoorlijk geschrokken durft ze sindsdien niet meer zomaar te gaan slapen. Het donker voelt niet veilig en ze is ervan overtuigd dat “iets naars” misschien wat van haar wil. Of ik kan helpen... Terwijl ze

Voor mijn ogen verandert mijn praktijkruimte in de kamer van een verzorgingshuis. Ik lig in bed, het grote raam rechts naast me. Ik heb het zwaar. Links naast mij zie ik een kastje met meetapparatuur. Mijn lichaam doet zeer en ik voel angst voor het niet-weten van wat komen gaat. Ik zie mijn moeder staan in het licht; mijn vader achter haar. “Het is goed, kom maar”, geven ze aan. Maar ik durf nog niet.

Ik word geïnspireerd door bovenstaand plaatje... Hoe vaak wil jij een ander helpen? Iets oplossen, of het je nu gevraagd is of niet? En ben je daarin dan een doener, doordat je heel hard gaat werken voor die ander om het te fixen? Of houd je misschien juist jouw kracht in, wil je iemand “redden en niet kwetsen” door jouw waarheid in te slikken en je maar aan te passen aan wat jij denkt dat

Er zijn van die momenten, die je niet snel vergeet… ’s Morgens ontvang ik een whats-app bericht van een basisschoolvriendin, waar ik af en toe contact mee heb. Zij weet wat ik doe in mijn praktijk en staat open voor spiritualiteit en mediumzaken. Het is een kort bericht: ze meldt haar partner af voor de workshop die avond, want haar oudste broer Jules is overleden. Ik lees met verbijstering de woorden op het scherm. Wat

Gistermiddag begon het al. Een vaag gevoel van onrust in mijn lichaam; net alsof ik omhoog gezogen word in iets groters en daar voel ik aanwezigheid van pijn, angst en verdriet. Waarom? Ik weet het niet. Nog niet. Ik begin dit onbestemde voorgevoel inmiddels steeds beter te herkennen. Er bouwt zich weer een spanningsveld op, dat ergens op nare manier tot uitbarsting gaat komen. Ik voel me rusteloos en machteloos. Het mag er zijn. In

Door een ingeving zo scherp als een kleine speldenprik, vlieg ik op 12 mei overeind van de trampoline in de tuin, waar ik heerlijk op lag te zonnen. De naam van één van mijn cursisten hoor ik duidelijk in mijn hoofd en erna volgt een stemmetje: "Ik kom eraan hoor. Zeg even tegen mijn mama dat ik er nu aan kom. Ze voelt al wat in haar buik, maar ze twijfelt een beetje.” Ik wist

Terwijl ik me in stilte voorbereid op de cursusavond die ik ga geven, voel ik een oudere man naast me komen staan. Hij leunt op mijn schouder; zijn lichaam had het zwaar de laatste periode van zijn leven. Door al het harde werk op het land in zijn leven, voelt hij ouder dan hij eigenlijk was bij overlijden. "Wie ben je?" vraag ik hem in gedachten. Ik voel een glimlach komen bij hem: "Ik ben

Terwijl ik in gesprek ben met een kennis, wiens schoonmoeder net een week geleden is overleden, voel ik haar aanwezigheid al naast me. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is, doet ze mee in het gesprek. "Nou, 't is toch wat?! Dat ik zo snel ineens weg zou zijn. Hadden we toch niet gedacht." Zelfs haar oerhollandse accent hoor ik duidelijk. Ze laat me haar snelle, heftige ziekteproces voelen en tevens haar krachtige

We hebben een soort haat-liefde relatie, de maan en ik. Al een paar dagen voordat zij haar volle kracht laat zien aan de hemel, voel ik van binnen een spanning opbouwen. De dualiteit van het leven wordt in het volle maanlicht extra uitvergroot. Mijn lichaam schiet heen en weer tussen verschillende sensaties, net als mijn emoties. Er lijkt een tweestrijd in me te ontstaan tussen vrijheid en verbondenheid. Ik zie in alles meer schoonheid om

"Kijken doe je met je ogen, niet met je handen!" hoor ik op een vinnige toon achter me, terwijl ik in de rij bij de kassa van AH sta. Natuurlijk (en jammer genoeg) is het gericht tegen een kind. Want kinderen kijken ook met hun handen. Daar leren ze namelijk heel veel van. Terwijl ik me omdraai naar de dame achter mij, zie ik dat ze het tegen míjn kind heeft, die met grote, verbaasde