Als medium mag je even de schakel zijn tussen onze fysieke wereld en de ongeziene wereld. Natuurlijk hopen we tijdens een mediumconsult dat de gewenste dierbaren doorkomen. Meestal gebeurt dit ook, maar soms komt iemand anders. Iemand die we misschien niet zo goed kennen, niet hadden bedacht of misschien zelfs liever niet willen.

In de eerste plaats zijn mediums een spreekbuis voor de Spirituele Wereld, want zij hebben onze medewerking nodig om een boodschap over te brengen. Zo was ik afgelopen week in Duitsland op een trainingsweek, waarin de opdracht was een dierbare door te brengen voor de vrouw tegenover me.

Ik open mijn bewustzijn voor de wereld van Spirit en direct was daar een jonge man. Militair in hart en nieren. Het eerste dat hij me me duidelijk maakte, was dat ik niet zou voldoen aan de opdracht van mijn leraar. Hij was namelijk niet echt een dierbare van de vrouw, maar hij had haar absoluut een belangrijke boodschap over te brengen. Ik vroeg hem wat ik mocht doen voor hem.

Met heel veel emotie liet hij me voelen hoe hij in het leger gestationeerd was geweest in Afghanistan. Hij voelde zoveel trots en servicegerichtheid voor het mogen dienen van zijn land. Tot een landmijn op een onverwachte locatie accuut een einde maakte aan zijn leven.

De beelden die hij me liet zien vlogen van Afghanistan naar zijn thuisland, waar ik zijn vrouw waarnam. Hij neemt me dan een stukje mee terug in de tijd. Ik voel mijn buik groeien en weet, er is een kindje bij haar onderweg. Ik zie een klein meisje dat geboren wordt. Grote vreugde is bij hem voelbaar, want hij is papa geworden! Via Skype ziet hij zijn kleine babydochter en wordt zijn thuiskomst voorbereid. Enkele dagen voor zijn vertrek sterft hij echter in het veld door de explosie. Zijn dochter is pas 9 dagen oud.

Terwijl inmiddels zowel bij de dame tegenover me, als bij mij de tranen over de wangen lopen bij zoveel verdriet en onmacht, voel ik de wanhoop bij zijn vrouw die het bericht hoort van zijn heengaan. Wat was ze sterk en dapper, geeft de militair aan. “Wat had ik graag mijn dochter willen ontmoeten.”

Hij laat me zien hoe deze tragedie in 2002 plaatsvond. “Ze is nu 16, mijn meisje. En ze heeft het moeilijk.” Hij vertelt dat de vrouw tegenover me nu geen actief contact meer heeft met zijn vrouw, maar dat het belangrijk is dat ze contact opneemt en vertelt over dit gesprek. Zowel zijn vrouw, als zijn dochter hebben nu nodig te weten dat hij bij hen is. De dame, duidelijk geraakt door zijn verzoek, belooft dit te zullen doen. Ik voel de rust terugkeren in mijn lichaam.

Als de leraar aan het einde vraagt of we ons goed aan de opdracht hebben gehouden, geef ik aan dat er iets anders plaatsvond. Zijn eerste, strenge blik veranderde in een glimlach toen hij hoorde wat gebeurd was.

Een prachtig voorbeeld om duidelijk te maken aan ons allemaal, dat wij niet altijd degenen zijn die bepalen wat nodig is. Soms is er iets ánders nodig, dat kan zorgen voor heling voor iemand in Spirit of bij de mensen om ons heen. Daar zijn we dus óók medium voor.

En ik kan alleen maar uit eigen ervaring zeggen dat er niets mooier is dan de Spirituele Wereld te mogen dienen vanuit liefde in het overbrengen van hun boodschappen, zoals de militair vanuit liefde zijn land diende. Het laat me iedere keer weer achter in ontroering en verwondering.